XII
|
|
Scribis, ut oblectem studio lacrimabile tempus,
|
5.12.1
|
ne pereant turpi pectora nostra situ.
|
|
difficile est quod, amice, mones, quia carmina laetum
|
|
sunt opus, et pacem mentis habere volunt.
|
|
nostra per adversas agitur fortuna procellas,
|
5
|
sorte nec ulla mea tristior esse potest.
|
|
exigis ut Priamus natorum a funere ludat,
|
|
et Niobe festos ducat ut orba choros.
|
|
luctibus a studio videor debere teneri,
|
|
solus in extremos iussus abire Getas.
|
10
|
des licet invalido pectus mihi robore fultum,
|
|
fama refert Anyti quale fuisse reo:
|
|
fracta cadet tantae sapientia mole ruinae;
|
|
plus valet humanis viribus ira dei.
|
|
ille senex, dictus sapiens ab Apolline, nullum
|
15
|
scribere in hoc casu sustinuisset opus.
|
|
ut veniant patriae, veniant oblivia vestri,
|
|
omnis ut amissi sensus abesse queat,
|
|
at timor officio fungi vetat, esse quietum
|
|
cinctus ab innumero me vetat hoste locus.
|
20
|
adde quod ingenium longa rubigine laesum
|
|
torpet et est multo, quam fuit ante, minus.
|
|
fertilis, assiduo si non renovetur aratro,
|
|
nil nisi cum spinis gramen habebit ager.
|
|
tempore qui longo steterit, male currit et inter
|
25
|
carceribus missos ultimus ibit equus.
|
|
vertitur in teneram cariem rimisque dehiscit,
|
|
siqua diu solitis cumba vacarit aquis.
|
|
me quoque despera, fuerim cum parvus et ante,
|
|
illi, qui fueram, posse redire parem.
|
30
|
contudit ingenium patientia longa malorum,
|
|
et pars antiqui nulla vigoris adest.
|
|
siqua tamen nobis, ut nunc quoque, sumpta tabella est,
|
|
inque suos volui cogere verba pedes,
|
|
carmina nulla mihi veniunt aut qualia cernis,
|
35
|
digna sui domini tempore, digna loco.
|
|
denique non parvas animo dat gloria vires,
|
|
et fecunda facit pectora laudis amor.
|
|
nominis et famae quondam fulgore trahebar,
|
|
dum tulit antemnas aura secunda meas.
|
40
|
non adeo est bene nunc ut sit mihi gloria curae:
|
|
si liceat, nulli cognitus esse velim.
|
|
an quia cesserunt primo bene carmina, suades
|
|
scribere, successus ut sequar ipse meos?
|
|
pace, novem, vestra liceat dixisse, sorores:
|
45
|
vos estis nostrae maxima causa fugae.
|
|
utque dedit iustas tauri fabricator aëni,
|
|
sic ego do poenas Artibus ipse meis.
|
|
nil mihi debebat cum versibus amplius esse,
|
|
cum fugerem merito naufragus omne fretum.
|
50
|
at, puto, si demens studium fatale retemptem,
|
|
hic mihi praebebit carminis arma locus?
|
|
non liber hic ullus, non qui mihi commodet aurem,
|
|
verbaque significent quid mea, norit, adest.
|
|
†omnia barbariae loca sunt vocisque ferinae
|
55
|
omnia quae possint plena timore soni†.
|
|
ipse mihi videor iam dedidicisse Latine:
|
|
nam didici Getice Sarmaticeque loqui.
|
|
nec tamen, ut verum fatear tibi, nostra teneri
|
|
a componendo carmine Musa potest.
|
60
|
scribimus et scriptos absumimus igne libellos:
|
|
exitus est studii parva favilla mei.
|
|
nec possum et cupio non ullos ducere versus:
|
|
ponitur idcirco noster in igne labor,
|
|
nec nisi pars casu flammis erepta dolove
|
65
|
ad vos ingenii pervenit ulla mei.
|
|
sic utinam, quae nil metuentem tale magistrum
|
|
perdidit, in cineres Ars mea versa foret!
|
|