| XIII | |
| Hanc tuus e Getico mittit tibi Naso salutem, | 5.13.1 |
| mittere si quisquam, quo caret ipse, potest. | |
| aeger enim traxi contagia corpore mentis, | |
| libera tormento pars mihi ne qua vacet, | |
| perque dies multos lateris cruciatibus uror, | 5 |
| saeva quod immodico frigore laesit hiems. | |
| si tamen ipse vales, aliqua nos parte valemus: | |
| quippe mea est umeris fulta ruina tuis. | |
| quid, mihi cum dederis ingentia pignora, cumque | |
| per numeros omnes hoc tueare caput, | 10 |
| quod tua me raro solatur epistula, peccas, | |
| remque piam praestas, sed mihi verba negas? | |
| hoc, precor, emenda: quod si correxeris unum, | |
| nullus in egregio corpore naevus erit. | |
| pluribus accusem, fieri nisi possit, ut ad me | 15 |
| littera non veniat, missa sit illa tamen. | |
| di faciant, ut sit temeraria nostra querela, | |
| teque putem falso non meminisse mei. | |
| quod precor, esse liquet: neque enim mutabile robur | |
| credere me fas est pectoris esse tui. | 20 |
| cana prius gelido desint absinthia Ponto, | |
| et careat dulci Trinacris Hybla thymo, | |
| inmemorem quam te quisquam convincat amici. | |
| non ita sunt fati stamina nigra mei. | |
| tu tamen, ut possis falsae quoque pellere culpae | 25 |
| crimina, quod non es, ne videare, cave. | |
| utque solebamus consumere longa loquendo | |
| tempora, sermoni deficiente die, | |
| sic ferat ac referat tacitas nunc littera voces, | |
| et peragant linguae charta manusque vices. | 30 |
| quod fore ne nimium videar diffidere (sitque | |
| versibus hoc paucis admonuisse satis), | |
| accipe quo semper finitur epistula verbo, | |
| aque meis distent ut tua fata, 'vale'. |