GRAECINO
Carmine Graecinum, qui praesens uoce solebat, 2.6.1
  tristis ab Euxinis Naso salutat aquis.
Exulis haec uox est: praebet mihi littera linguam
  et, si non liceat scribere, mutus ero.
Corripis, ut debes, stulti peccata sodalis 5
  et mala me meritis ferre minora doces.
Vera facis, sed sera meae conuicia culpae:
  aspera confesso uerba remitte reo.
Cum poteram recto transire Ceraunia uelo,
  ut fera uitarem saxa monendus eram. 10
Nunc mihi naufragio quid prodest discere facto
  qua mea debuerit currere cumba uia?
Brachia da lasso potius prendenda natanti
  nec pigeat mento subposuisse manum.
Idque facis faciasque precor: sic mater et uxor, 15
  sic tibi sint fratres totaque salua domus,
quodque soles animo semper, quod uoce precari,
  omnia Caesaribus sic tua facta probes.
Turpe erit in miseris ueteri tibi rebus amico
  auxilium nulla parte tulisse tuum, 20
turpe referre pedem nec passu stare tenaci,
  turpe laborantem deseruisse ratem,
turpe sequi casum et Fortunae accedere amicum
  et, nisi sit felix, esse negare suum.
Non ita uixerunt Strophio atque Agamemnone nati, 25
  non haec Aegidae Pirithoique fides.
Quos prior est mirata, sequens mirabitur aetas,
  in quorum plausus tota theatra sonant.
Tu quoque per durum seruato tempus amico
  dignus es in tantis nomen habere uiris, 30
dignus es, et, quoniam laudem pietate mereris,
  non erit officii gratia surda tui.
Crede mihi, nostrum si non mortale futurum est
  carmen, in ore frequens posteritatis eris.
Fac modo permaneas lasso, Graecine, fidelis 35
  duret et in longas impetus iste moras.
Quae tu cum praestes, remo tamen utor in aura,
  nec nocet admisso subdere calcar equo.