LIBER TERTIVS
|
|
VXORI
|
|
Aequor Iasonio pulsatum remige primum
|
3.1.1
|
quaeque nec hoste fero nec niue, terra, cares,
|
|
ecquod erit tempus quo uos ego Naso relinquam,
|
|
in minus hostili iussus abesse loco?
|
|
An mihi barbaria uiuendum semper in ista
|
5
|
inque Tomitana condar oportet humo?
|
|
Pace tua, si pax ulla est tua, Pontica tellus,
|
|
finitimus rapido quam terit hostis equo,
|
|
pace tua dixisse uelim: 'Tu pessima duro
|
|
pars es in exilio, tu mala nostra grauas.
|
10
|
Tu neque uer sentis cinctum florente corona,
|
|
tu neque messorum corpora nuda uides,
|
|
nec tibi pampineas autumnus porrigit uuas,
|
|
cuncta sed inmodicum tempora frigus habent.
|
|
Tu glacie freta uincta tenes, et in aequore piscis
|
15
|
inclusus tecta saepe natauit aqua.
|
|
Nec tibi sunt fontes, laticis nisi paene marini,
|
|
qui potus dubium sistat alatne sitim.
|
|
Rara, neque haec felix, in apertis eminet aruis
|
|
arbor et in terra est altera forma maris.
|
20
|
Non auis obloquitur, nisi siluis si qua remota
|
|
aequoreas rauco gutture potat aquas.
|
|
Tristia per uacuos horrent absinthia campos
|
|
conueniensque suo messis amara loco.
|
|
Adde metus et quod murus pulsatur ab hoste
|
25
|
tinctaque mortifera tabe sagitta madet,
|
|
quod procul haec regio est et ab omni deuia cursu
|
|
nec pede quo quisquam nec rate tutus eat.
|
|
Non igitur mirum finem quaerentibus horum
|
|
altera si nobis usque rogatur humus.
|
30
|
Te magis est mirum non hoc euincere, coniunx,
|
|
inque meis lacrimas posse tenere malis.
|
|
Quid facias quaeris? Quaeras hoc scilicet ipsum,
|
|
inuenies, uere si reperire uoles.
|
|
Velle parum est: cupias ut re potiaris oportet
|
35
|
et faciat somnos haec tibi cura breues.
|
|
Velle reor multos: quis enim mihi tam sit iniquus
|
|
optet ut exilium pace carere meum?
|
|
Pectore te toto cunctisque incumbere neruis
|
|
et niti pro me nocte dieque decet.
|
40
|
Vtque iuuent alii, tu debes uincere amicos
|
|
uxor et ad partis prima uenire tuas.
|
|
Magna tibi inposita est nostris persona libellis:
|
|
coniugis exemplum diceris esse bonae.
|
|
Hanc caue degeneres, ut sint praeconia nostra
|
45
|
uera; uide Famae quod tuearis opus.
|
|
Vt nihil ipse querar, tacito me Fama queretur,
|
|
quae debet fuerit ni tibi cura mei.
|
|
Exposuit memet populo Fortuna uidendum
|
|
et plus notitiae quam fuit ante dedit.
|
50
|
Notior est factus Capaneus a fulminis ictu,
|
|
notus humo mersis Amphiaraus equis.
|
|
Si minus errasset, notus minus esset Vlixes,
|
|
magna Philoctetae uulnere fama suo est.
|
|
Si locus est aliquis tanta inter nomina paruis,
|
55
|
nos quoque conspicuos nostra ruina facit.
|
|
Nec te nesciri patitur mea pagina, qua non
|
|
inferius Coa Bittide nomen habes.
|
|
Quicquid ages igitur, scena spectabere magna
|
|
et pia non paucis testibus uxor eris.
|
60
|
Crede mihi, quotiens laudaris carmine nostro,
|
|
qui legit has laudes, an mereare rogat.
|
|
Vtque fauere reor plures uirtutibus istis,
|
|
sic tua non paucae carpere facta uolent.
|
|
Quarum tu praesta ne liuor dicere possit:
|
65
|
"Haec est pro miseri lenta salute uiri".
|
|
Cumque ego deficiam nec possim ducere currum,
|
|
fac tu sustineas debile sola iugum.
|
|
Ad medicum specto uenis fugientibus aeger:
|
|
ultima pars animae dum mihi restat, ades,
|
70
|
quodque ego praestarem, si te magis ipse ualerem,
|
|
id mihi, cum ualeas fortius ipsa, refer.
|
|
Exigit hoc socialis amor foedusque maritum.
|
|
Moribus hoc, coniunx, exigis ipsa tuis.
|
|
Hoc domui debes de qua censeris, ut illam
|
75
|
non magis officiis quam probitate colas.
|
|
Cuncta licet facias, nisi eris laudabilis uxor,
|
|
non poterit credi Marcia culta tibi.
|
|
Nec sumus indigni nec, si uis uera fateri,
|
|
debetur meritis gratia nulla meis.
|
80
|
Redditur illa quidem grandi cum fenore nobis
|
|
nec te, si cupiat, laedere rumor habet,
|
|
sed tamen hoc factis adiunge prioribus unum,
|
|
pro nostris ut sis ambitiosa malis,
|
|
Vt minus infesta iaceam regione labora,
|
85
|
clauda nec officii pars erit ulla tui.
|
|
Magna peto, sed non tamen inuidiosa roganti,
|
|
utque ea non teneas, tuta repulsa tua est.
|
|
Nec mihi suscense, totiens si carmine nostro
|
|
quod facis ut facias teque imitere rogo.
|
90
|
Fortibus adsueuit tubicen prodesse suoque
|
|
dux bene pugnantis incitat ore uiros.
|
|
Nota tua est probitas testataque tempus in omne:
|
|
sit uirtus etiam non probitate minor.
|
|
Nec tibi Amazonia est pro me sumenda securis
|
95
|
aut excisa leui pelta gerenda manu.
|
|
Numen adorandum est, non ut mihi fiat amicum,
|
|
sed sit ut iratum quam fuit ante minus.
|
|
Gratia si nulla est, lacrimae tibi gratia fient:
|
|
hac potes aut nulla parte mouere deos.
|
100
|
Quae tibi ne desint, bene per mala nostra cauetur
|
|
meque uiro flendi copia diues adest;
|
|
utque meae res sunt, omni, puto, tempore flebis:
|
|
has fortuna tibi nostra ministrat opes.
|
|
Si mea mors redimenda tua, quod abominor, esset,
|
105
|
Admeti coniunx quam sequereris erat.
|
|
Aemula Penelopes fieres, si fraude pudica
|
|
instantis uelles fallere nupta procos.
|
|
Si comes extincti manes sequerere mariti,
|
|
esset dux facti Laudamia tui.
|
110
|
Iphias ante oculos tibi erat ponenda uolenti
|
|
corpus in accensos mittere forte rogos.
|
|
Morte nihil opus est, nihil Icariotide tela:
|
|
Caesaris est coniunx ore precanda tuo
|
|
quae praestat uirtute sua, ne prisca uetustas
|
115
|
laude pudicitiae saecula nostra premat,
|
|
quae Veneris formam, mores Iunonis habendo
|
|
sola est caelesti digna reperta toro.
|
|
Quid trepidas et adire times? Non inpia Progne
|
|
filiaue Aeetae uoce mouenda tua est,
|
120
|
nec nurus Aegypti, nec saeua Agamemnonis uxor,
|
|
Scyllaque quae Siculas inguine terret aquas,
|
|
Telegoniue parens uertendis nata figuris
|
|
nexaque nodosas angue Medusa comas,
|
|
femina sed princeps, in qua Fortuna uidere
|
125
|
se probat et caecae crimina falsa tulit,
|
|
qua nihil in terris ad finem solis ab ortu
|
|
clarius excepto Caesare mundus habet.
|
|
Eligito tempus captatum saepe rogandi,
|
|
exeat aduersa ne tua nauis aqua.
|
130
|
Non semper sacras reddunt oracula sortis
|
|
ipsaque non omni tempore fana patent.
|
|
Cum status Vrbis erit qualem nunc auguror esse,
|
|
et nullus populi contrahet ora dolor,
|
|
cum domus Augusti Capitoli more colenda
|
135
|
laeta, quod est et sit, plenaque pacis erit,
|
|
tum tibi di faciant adeundi copia fiat,
|
|
profectura aliquid tum tua uerba putes.
|
|
Si quid aget maius, differ tua coepta caueque
|
|
spem festinando praecipitare meam.
|
140
|
Nec rursus iubeo, dum sit uacuissima, quaeras:
|
|
corporis ad curam uix uacat illa sui.
|
|
Omnia . . . . . . . . . . . . . . .
|
|
per rerum turbam tu quoque oportet eas.
|
|
Cum tibi contigerit uultum Iunonis adire,
|
145
|
fac sis personae quam tueare memor.
|
|
Nec factum defende meum: mala causa silenda est.
|
|
Nil nisi sollicitae sint tua uerba preces.
|
|
Tum lacrimis demenda mora est submissaque terra
|
|
ad non mortalis brachia tende pedes.
|
150
|
Tum pete nil aliud saeuo nisi ab hoste recedam:
|
|
hostem Fortunam sit satis esse mihi.
|
|
Plura quidem subeunt, sed sunt turbata timore;
|
|
haec quoque uix poteris uoce tremente loqui.
|
|
Suspicor hoc damno fore non tibi: sentiet illa
|
155
|
te maiestatem pertimuisse suam.
|
|
Nec tua si fletu scindentur uerba, nocebit:
|
|
interdum lacrimae pondera uocis habent.
|
|
Lux etiam coeptis facito bona talibus adsit
|
|
horaque conueniens auspiciumque fauens,
|
160
|
sed prius inposito sanctis altaribus igni
|
|
tura fer ad magnos uinaque pura deos,
|
|
e quibus ante omnes Augustum numen adora
|
|
progeniemque piam participemque tori.
|
|
Sint utinam mites solito tibi more tuasque
|
165
|
non duris lacrimas uultibus aspiciant!
|
|