COTTAE
|
|
Quam legis a nobis missam tibi, Cotta, salutem,
|
3.2.1
|
missa sit ut uere perueniatque precor.
|
|
Namque meis sospes multum cruciatibus aufers
|
|
utque sit in nobis pars bona salua facis.
|
|
Cumque labent aliqui iactataque uela relinquant,
|
5
|
tu lacerae remanes ancora sola rati.
|
|
Grata tua est igitur pietas, ignoscimus illis
|
|
qui cum Fortuna terga dedere fugae.
|
|
Cum feriant unum, non unum fulmina terrent
|
|
iunctaque percusso turba pauere solet.
|
10
|
Cumque dedit paries uenturae signa ruinae,
|
|
sollicito uacuus fit locus ille metu.
|
|
Quis non e timidis aegri contagia uitat
|
|
uicinum metuens ne trahat inde malum?
|
|
Me quoque amicorum nimio terrore metuque,
|
15
|
non odio quidam destituere mei.
|
|
Non illis pietas, non officiosa uoluntas
|
|
defuit: aduersos extimuere deos.
|
|
Vtque magis cauti possunt timidique uideri,
|
|
sic adpellari non meruere mali.
|
20
|
Aut meus excusat caros ita candor amicos
|
|
utque habeant de me crimina nulla fauet.
|
|
Sint hi contenti uenia signentque licebit
|
|
purgari factum me quoque teste suum.
|
|
Pars estis pauci melior, qui rebus in artis
|
25
|
ferre mihi nullam turpe putastis opem.
|
|
Tunc igitur meriti morietur gratia uestri,
|
|
cum cinis absumpto corpore factus ero.
|
|
Fallor et illa meae superabit tempora uitae,
|
|
si tamen a memori posteritate legar.
|
30
|
Corpora debentur maestis exsanguia bustis,
|
|
effugiunt structos nomen honorque rogos.
|
|
Occidit et Theseus et qui comitauit Orestem,
|
|
sed tamen in laudes uiuit uterque suas.
|
|
Vos etiam seri laudabunt saepe nepotes
|
35
|
claraque erit scriptis gloria uestra meis.
|
|
Hic quoque Sauromatae iam uos nouere Getaeque,
|
|
et tales animos barbara turba probat.
|
|
Cumque ego de uestra nuper probitate referrem
|
|
—nam didici Getice Sarmaticeque loqui—
|
40
|
forte senex quidam, coetu cum staret in illo,
|
|
reddidit ad nostros talia uerba sonos:
|
|
'Nos quoque amicitiae nomen, bone, nouimus, hospes,
|
|
quos procul a uobis Pontus et Hister habet.
|
|
Est locus in Scythia—Tauros dixere priores—
|
45
|
qui Getica longe non ita distat humo.
|
|
Hac ego sum terra—patriae nec paenitet—ortus.
|
|
Consortem Phoebi gens colit illa deam.
|
|
Templa manent hodie uastis innixa columnis
|
|
perque quater denos itur in illa gradus.
|
50
|
Fama refert illic signum caeleste fuisse,
|
|
quoque minus dubites, stat basis orba dea
|
|
araque, quae fuerat natura candida saxi,
|
|
decolor adfuso sanguine tincta rubet.
|
|
Femina sacra facit taedae non nota iugali,
|
55
|
quae superat Scythicas nobilitate nurus.
|
|
Sacrifici genus est, sic instituere parentes,
|
|
aduena uirgineo caesus ut ense cadat.
|
|
Regna Thoas habuit Maeotide clarus in ora,
|
|
nec fuit Euxinis notior alter aquis.
|
60
|
Sceptra tenente illo liquidas fecisse per auras
|
|
nescio quam dicunt Iphigenian iter,
|
|
quam leuibus uentis sub nube per aequora uectam
|
|
creditur his Phoebe deposuisse locis.
|
|
Praefuerat templo multos ea rite per annos,
|
65
|
inuita peragens tristia sacra manu,
|
|
cum duo uelifera iuuenes uenere carina
|
|
presseruntque suo litora nostra pede.
|
|
Par fuit his aetas et amor, quorum alter Orestes,
|
|
ast Pylades alter: nomina fama tenet.
|
70
|
Protinus inmitem Triuiae ducuntur ad aram,
|
|
euincti geminas ad sua terga manus.
|
|
Spargit aqua captos lustrali Graia sacerdos,
|
|
ambiat ut fuluas infula longa comas,
|
|
dumque parat sacrum, dum uelat tempora uittis,
|
75
|
dum tardae causas inuenit ipsa morae:
|
|
"Non ego crudelis, iuuenes, ignoscite, dixit,
|
|
sacra suo facio barbariora loco.
|
|
Ritus is est gentis. Qua uos tamen urbe uenitis
|
|
quodue parum fausta puppe petistis iter?"
|
80
|
Dixit et audito patriae pia nomine uirgo
|
|
consortes urbis comperit esse suae:
|
|
"Alter ut e uobis, inquit, cadat hostia sacris,
|
|
ad patrias sedes nuntius alter eat."
|
|
Ire iubet Pylades carum periturus Orestem;
|
85
|
hic negat inque uices pugnat uterque mori.
|
|
Extitit hoc unum quo non conuenerit illis:
|
|
cetera par concors et sine lite fuit.
|
|
Dum peragunt iuuenes pulchri certamen amoris,
|
|
ad fratrem scriptas exarat illa notas.
|
90
|
Ad fratrem mandata dabat, cuique illa dabantur,
|
|
—humanos casus aspice!—frater erat.
|
|
Nec mora, de templo rapiunt simulacra Dianae
|
|
clamque per inmensas puppe feruntur aquas.
|
|
Mirus amor iuuenum; quamuis abiere tot anni,
|
95
|
in Scythia magnum nunc quoque nomen habent.'
|
|
Fabula narrata est postquam uulgaris ab illo,
|
|
laudarunt omnes facta piamque fidem.
|
|
Scilicet hac etiam, qua nulla ferocior ora est,
|
|
nomen amicitiae barbara corda mouet.
|
100
|
Quid facere Ausonia geniti debetis in urbe,
|
|
cum tangant duros talia facta Getas?
|
|
Adde quod est animus semper tibi mitis et altae
|
|
indicium more nobilitatis habent
|
|
quos Volesus patrii cognoscat nominis auctor,
|
105
|
quos Numa maternus non neget esse suos
|
|
adiectique probent genetiua ad nomina Cottae,
|
|
si tu non esses, interitura domus.
|
|
Digne uir hac serie, lasso succurrere amico
|
|
conueniens istis moribus esse puta.
|
110
|