SVILLIO
|
|
Littera sera quidem, studiis exculte Suilli,
|
4.8.1
|
huc tua peruenit, sed mihi grata tamen,
|
|
qua pia si possit superos lenire rogando
|
|
gratia, laturum te mihi dicis opem.
|
|
Vt iam nil praestes, animi sum factus amici
|
5
|
debitor et meritum uelle iuuare uoco.
|
|
Inpetus iste tuus longum modo duret in aeuum,
|
|
neue malis pietas sit tua lassa meis!
|
|
Ius aliquod faciunt adfinia uincula nobis,
|
|
quae semper maneant inlabefacta precor.
|
10
|
Nam tibi quae coniunx, eadem mihi filia paene est,
|
|
et quae te generum, me uocat illa uirum.
|
|
Ei mihi, si lectis uultum tu uersibus istis
|
|
ducis et adfinem te pudet esse meum!
|
|
At nihil hic dignum poteris reperire pudore
|
15
|
praeter Fortunam, quae mihi caeca fuit.
|
|
Seu genus excutias, equites ab origine prima
|
|
usque per innumeros inueniemur auos;
|
|
siue uelis qui sint mores inquirere nostri,
|
|
errorem misero detrahe, labe carent.
|
20
|
Tu modo si quid agi sperabis posse precando,
|
|
quos colis exora supplice uoce deos.
|
|
Di tibi sint Caesar iuuenis: tua numina placa!
|
|
hac certe nulla est notior ara tibi.
|
|
Non sinit illa sui uanas antistitis umquam
|
25
|
esse preces: nostris hinc pete rebus opem!
|
|
Quamlibet exigua si nos ea iuuerit aura,
|
|
obruta de mediis cumba resurget aquis.
|
|
Tunc ego tura feram rapidis sollemnia flammis,
|
|
et ualeant quantum numina testis ero.
|
30
|
Nec tibi de Pario statuam, Germanice, templum
|
|
marmore: carpsit opes illa ruina meas.
|
|
Templa domus facient uobis urbesque beatae,
|
|
Naso suis opibus, carmine gratus erit.
|
|
Parua quidem fateor pro magnis munera reddi,
|
35
|
cum pro concessa uerba salute damus.
|
|
Sed qui quam potuit dat maxima, gratus abunde est
|
|
et finem pietas contigit illa suum.
|
|
Nec quae de parua pauper dis libat acerra,
|
|
tura minus grandi quam data lance ualent
|
40
|
agnaque tam lactens quam gramine pasta Falisco
|
|
uictima Tarpeios inficit icta focos.
|
|
Nec tamen officio uatum per carmina facto
|
|
principibus res est aptior ulla uiris.
|
|
Carmina uestrarum peragunt praeconia laudum
|
45
|
neue sit actorum fama caduca cauent.
|
|
Carmine fit uiuax uirtus expersque sepulcri
|
|
notitiam serae posteritatis habet.
|
|
Tabida consumit ferrum lapidemque uetustas
|
|
nullaque res maius tempore robur habet.
|
50
|
Scripta ferunt annos: scriptis Agamemnona nosti
|
|
et quisquis contra uel simul arma tulit.
|
|
Quis Thebas septemque duces sine carmine nosset
|
|
et quicquid post haec, quicquid et ante fuit?
|
|
Di quoque carminibus, si fas est dicere, fiunt
|
55
|
tantaque maiestas ore canentis eget.
|
|
Sic Chaos ex illa naturae mole prioris
|
|
digestum partes scimus habere suas;
|
|
sic adfectantes caelestia regna Gigantes
|
|
ad Styga nimbifero uindicis igne datos;
|
60
|
sic uictor laudem superatis Liber ab Indis,
|
|
Alcides capta traxit ab Oechalia,
|
|
et modo, Caesar, auum, quem uirtus addidit astris,
|
|
sacrarunt aliqua carmina parte tuum.
|
|
Si quid adhuc igitur uiui, Germanice, nostro
|
65
|
restat in ingenio, seruiet omne tibi.
|
|
Non potes officium uatis contemnere uates:
|
|
iudicio pretium res habet ista tuo.
|
|
Quod nisi te nomen tantum ad maiora uocasset,
|
|
gloria Pieridum summa futurus eras.
|
70
|
Sed dare materiam nobis quam carmina maius,
|
|
nec tamen ex toto deserere illa potes.
|
|
Nam modo bella geris, numeris modo uerba coerces,
|
|
quodque aliis opus est, hoc tibi lusus erit.
|
|
Vtque nec ad citharam nec ad arcum segnis Apollo est,
|
75
|
sed uenit ad sacras neruus uterque manus,
|
|
sic tibi nec docti desunt nec principis artes,
|
|
mixta sed est animo cum Ioue Musa tuo.
|
|
Quae quoniam nec nos unda submouit ab illa,
|
|
ungula Gorgonei quam caua fecit equi,
|
80
|
prosit opemque ferat communia sacra tueri
|
|
atque isdem studiis inposuisse manum.
|
|
Litora pellitis nimium subiecta Corallis
|
|
ut tandem saeuos effugiamque Getas,
|
|
clausaque si misero patria est, ut ponar in ullo
|
85
|
qui minus Ausonia distat ab urbe loco,
|
|
unde tuas possim laudes celebrare recentes
|
|
magnaque quam minima facta referre mora.
|
|
Tangat ut hoc uotum caelestia, care Suilli,
|
|
numina, pro socero paene precare tuo.
|
90
|