GRAECINO
|
|
Vnde licet, non unde iuuat, Graecine, salutem
|
4.9.1
|
mittit ab Euxinis hanc tibi Naso uadis
|
|
missaque, di faciant, auroram occurrat ad illam
|
|
bis senos fascis quae tibi prima dabit,
|
|
ut, quoniam sine me tanges Capitolia consul
|
5
|
et fiam turbae pars ego nulla tuae,
|
|
in domini subeat partis et praestet amici
|
|
officium iusso littera nostra die.
|
|
Atque, ego si fatis genitus melioribus essem
|
|
et mea sincero curreret axe rota,
|
10
|
quo nunc nostra manus per scriptum fungitur, esset
|
|
lingua salutandi munere functa tui
|
|
gratatusque darem cum dulcibus oscula uerbis
|
|
nec minus ille meus quam tuus esset honor.
|
|
Illa, confiteor, sic essem luce superbus
|
15
|
ut caperet fastus uix domus ulla meos,
|
|
dumque latus sancti cingit tibi turba senatus,
|
|
consulis ante pedes ire iuberer eques
|
|
et, quamquam cuperem semper tibi proximus esse,
|
|
gauderem lateris non habuisse locum
|
20
|
nec querulus, turba quamuis eliderer, essem,
|
|
sed foret a populo tum mihi dulce premi.
|
|
Prospicerem gaudens quantus foret agminis ordo
|
|
densaque quam longum turba teneret iter,
|
|
quoque magis noris quam me uulgaria tangant,
|
25
|
spectarem qualis purpura te tegeret.
|
|
Signa quoque in sella nossem formata curuli
|
|
et totum Numidi sculptile dentis opus.
|
|
At cum Tarpeias esses deductus in arces,
|
|
dum caderet iussu uictima sacra tuo,
|
30
|
me quoque secreto grates sibi magnus agentem
|
|
audisset media qui sedet aede deus
|
|
turaque mente magis plena quam lance dedissem
|
|
ter quater imperii laetus honore tui.
|
|
Hic ego praesentes inter numerarer amicos,
|
35
|
mitia ius Vrbis si modo fata darent,
|
|
quaeque mihi sola capitur nunc mente uoluptas,
|
|
tunc oculis etiam percipienda foret.
|
|
Non ita caelitibus uisum est, et forsitan aequis.
|
|
Nam quid me poenae causa negata iuuet?
|
40
|
Mente tamen, quae sola loco non exulat, utar,
|
|
praetextam fasces aspiciamque tuos.
|
|
Haec modo te populo reddentem iura uidebit
|
|
et se secretis finget adesse tuis,
|
|
nunc longi reditus hastae subponere lustri
|
45
|
credet et exacta cuncta locare fide,
|
|
nunc facere in medio facundum uerba senatu
|
|
publica quaerentem quid petat utilitas,
|
|
nunc pro Caesaribus superis decernere grates
|
|
albaue opimorum colla ferire boum.
|
50
|
Atque utinam, cum iam fueris potiora precatus,
|
|
ut mihi placetur principis ira roges!
|
|
Surgat ad hanc uocem plena pius ignis ab ara
|
|
detque bonum uoto lucidus omen apex!
|
|
Interea, qua parte licet, ne cuncta queramur,
|
55
|
hic quoque te festum consule tempus agam.
|
|
Altera laetitiae est nec cedens causa priori:
|
|
successor tanti frater honoris erit.
|
|
Nam tibi finitum summo, Graecine, Decembri
|
|
imperium Iani suscipit ille die,
|
60
|
quaeque est in uobis pietas, alterna feretis
|
|
gaudia, tu fratris fascibus, ille tuis.
|
|
Sic tu bis fueris consul, bis consul et ille,
|
|
inque domo binus conspicietur honor.
|
|
Qui quamquam est ingens et nullum Martia summo
|
65
|
altius imperium consule Roma uidet,
|
|
multiplicat tamen hunc grauitas auctoris honorem
|
|
et maiestatem res data dantis habet.
|
|
Iudiciis igitur liceat Flaccoque tibique
|
|
talibus Augusti tempus in omne frui.
|
70
|
Quod tamen ab rerum cura propiore uacabit,
|
|
uota, precor, uotis addite uestra meis,
|
|
et si quem dabit aura sinum, iactate rudentis,
|
|
exeat e Stygiis ut mea nauis aquis.
|
|
Praefuit his, Graecine, locis modo Flaccus et illo
|
75
|
ripa ferox Histri sub duce tuta fuit.
|
|
Hic tenuit Mysas gentis in pace fideli,
|
|
hic arcu fisos terruit ense Getas.
|
|
Hic raptam Troesmin celeri uirtute recepit
|
|
infecitque fero sanguine Danuuium.
|
80
|
Quaere loci faciem Scythicique incommoda caeli
|
|
et quam uicino terrear hoste roga,
|
|
sintne litae tenues serpentis felle sagittae,
|
|
fiat an humanum uictima dira caput,
|
|
mentiar, an coeat duratus frigore Pontus
|
85
|
et teneat glacies iugera multa freti.
|
|
Haec ubi narrarit, quae sit mea fama require,
|
|
quoque modo peragam tempora dura roga.
|
|
Non sumus hic odio nec scilicet esse meremur,
|
|
nec cum fortuna mens quoque uersa mea est.
|
90
|
Illa quies animi quam tu laudare solebas,
|
|
ille uetus solito perstat in ore pudor.
|
|
Sic ego sum longe, sic hic, ubi barbarus hostis
|
|
ut fera plus ualeant legibus arma facit,
|
|
rem queat ut nullam tot iam, Graecine, per annos
|
95
|
femina de nobis uirue puerue queri.
|
|
Hoc facit ut misero faueant adsintque Tomitae,
|
|
haec quoniam tellus testificanda mihi est.
|
|
Illi me, quia uelle uident, discedere malunt,
|
|
respectu cupiunt hic tamen esse sui.
|
100
|
Nec mihi credideris: extant decreta quibus nos
|
|
laudat et inmunes publica cera facit.
|
|
Conueniens miseris et quamquam gloria non sit,
|
|
proxima dant nobis oppida munus idem.
|
|
Nec pietas ignota mea est: uidet hospita terra
|
105
|
in nostra sacrum Caesaris esse domo.
|
|
Stant pariter natusque pius coniunxque sacerdos,
|
|
numina iam facto non leuiora deo.
|
|
Neu desit pars ulla domus, stat uterque nepotum,
|
|
hic auiae lateri proximus, ille patris.
|
110
|
His ego do totiens cum ture precantia uerba,
|
|
Eoo quotiens surgit ab orbe dies.
|
|
Tota, licet quaeras, hoc me non fingere dicet
|
|
officii testis Pontica terra mei.
|
|
Pontica me tellus, quantis hac possumus ara,
|
115
|
natalem ludis scit celebrare dei.
|
|
Nec minus hospitibus pietas est cognita talis,
|
|
Misit in has si quos longa Propontis aquas.
|
|
Is quoque quo Laeuus fuerat sub praeside Pontus
|
|
audierit frater forsitan ista tuus.
|
120
|
Fortuna est inpar animo talique libenter
|
|
exiguas carpo munere pauper opes.
|
|
Nec uestris damus haec oculis procul Vrbe remoti,
|
|
contenti tacita sed pietate sumus.
|
|
Et tamen haec tangent aliquando Caesaris aures:
|
125
|
nil illi toto quod fit in orbe latet.
|
|
Tu certe scis haec, superis adscite, uidesque,
|
|
Caesar, ut est oculis subdita terra tuis,
|
|
tu nostras audis inter conuexa locatus
|
|
sidera, sollicito quas damus ore, preces.
|
130
|
Perueniant istuc et carmina forsitan illa
|
|
quae de te misi caelite facta nouo!
|
|
Auguror his igitur flecti tua numina nec tu
|
|
inmerito nomen mite Parentis habes.
|
|