SATVRA III
|
|
Nempe haec adsidue. iam clarum mane fenestras
|
3.1
|
intrat et angustas extendit lumine rimas.
|
|
stertimus, indomitum quod despumare Falernum
|
|
sufficiat, quinta dum linea tangitur umbra.
|
|
'en quid agis? siccas insana canicula messes
|
5
|
iam dudum coquit et patula pecus omne sub ulmo est'
|
|
unus ait comitum. uerumne? itan? ocius adsit
|
|
huc aliquis. nemon? turgescit uitrea bilis:
|
|
findor, ut Arcadiae pecuaria rudere credas.
|
|
iam liber et positis bicolor membrana capillis
|
10
|
inque manus chartae nodosaque uenit harundo.
|
|
tum querimur crassus calamo quod pendeat umor.
|
|
nigra sed infusa uanescit sepia lympha,
|
|
dilutas querimur geminet quod fistula guttas.
|
|
o miser inque dies ultra miser, hucine rerum
|
15
|
uenimus? a, cur non potius teneroque columbo
|
|
et similis regum pueris pappare minutum
|
|
poscis et iratus mammae lallare recusas?
|
|
an tali studeam calamo? cui uerba? quid istas
|
|
succinis ambages? tibi luditur. effluis amens,
|
20
|
contemnere. sonat uitium percussa, maligne
|
|
respondet uiridi non cocta fidelia limo.
|
|
udum et molle lutum es, nunc nunc properandus et acri
|
|
fingendus sine fine rota. sed rure paterno
|
|
est tibi far modicum, purum et sine labe salinum
|
25
|
(quid metuas?) cultrixque foci secura patella.
|
|
hoc satis? an deceat pulmonem rumpere uentis
|
|
stemmate quod Tusco ramum millesime ducis
|
|
censoremue tuum uel quod trabeate salutas?
|
|
ad populum phaleras! ego te intus et in cute noui.
|
30
|
non pudet ad morem discincti uiuere Nattae.
|
|
sed stupet hic uitio et fibris increuit opimum
|
|
pingue, caret culpa, nescit quid perdat, et alto
|
|
demersus summa rursus non bullit in unda.
|
|
magne pater diuum, saeuos punire tyrannos
|
35
|
haut alia ratione uelis, cum dira libido
|
|
mouerit ingenium feruenti tincta ueneno:
|
|
uirtutem uideant intabescantque relicta.
|
|
anne magis Siculi gemuerunt aera iuuenci
|
|
et magis auratis pendens laquearibus ensis
|
40
|
purpureas subter ceruices terruit, 'imus,
|
|
imus praecipites' quam si sibi dicat et intus
|
|
palleat infelix quod proxima nesciat uxor?
|
|
saepe oculos, memini, tangebam paruus oliuo,
|
|
grandia si nollem morituri uerba Catonis
|
45
|
discere non sano multum laudanda magistro,
|
|
quae pater adductis sudans audiret amicis.
|
|
iure; etenim id summum, quid dexter senio ferret,
|
|
scire erat in uoto, damnosa canicula quantum
|
|
raderet, angustae collo non fallier orcae,
|
50
|
neu quis callidior buxum torquere flagello.
|
|
haut tibi inexpertum curuos deprendere mores
|
|
quaeque docet sapiens bracatis inlita Medis
|
|
porticus, insomnis quibus et detonsa iuuentus
|
|
inuigilat siliquis et grandi pasta polenta;
|
55
|
et tibi quae Samios diduxit littera ramos
|
|
surgentem dextro monstrauit limite callem.
|
|
stertis adhuc laxumque caput conpage soluta
|
|
oscitat hesternum dissutis undique malis.
|
|
est aliquid quo tendis et in quod derigis arcum?
|
60
|
an passim sequeris coruos testaque lutoque,
|
|
securus quo pes ferat, atque ex tempore uiuis?
|
|
elleborum frustra, cum iam cutis aegra tumebit,
|
|
poscentis uideas; uenienti occurrite morbo,
|
|
et quid opus Cratero magnos promittere montis?
|
65
|
discite et, o miseri, causas cognoscite rerum:
|
|
quid sumus et quidnam uicturi gignimur, ordo
|
|
quis datus, aut metae qua mollis flexus et unde,
|
|
quis modus argento, quid fas optare, quid asper
|
|
utile nummus habet, patriae carisque propinquis
|
70
|
quantum elargiri deceat, quem te deus esse
|
|
iussit et humana qua parte locatus es in re.
|
|
disce nec inuideas quod multa fidelia putet
|
|
in locuplete penu, defensis pinguibus Vmbris,
|
|
et piper et pernae, Marsi monumenta clientis,
|
75
|
maenaque quod prima nondum defecerit orca.
|
|
hic aliquis de gente hircosa centurionum
|
|
dicat: 'quod sapio satis est mihi. non ego curo
|
|
esse quod Arcesilas aerumnosique Solones
|
|
obstipo capite et figentes lumine terram,
|
80
|
murmura cum secum et rabiosa silentia rodunt
|
|
atque exporrecto trutinantur uerba labello,
|
|
aegroti ueteris meditantes somnia, gigni
|
|
de nihilo nihilum, in nihilum nil posse reuerti.
|
|
hoc est quod palles? cur quis non prandeat hoc est?'
|
85
|
his populus ridet, multumque torosa iuuentus
|
|
ingeminat tremulos naso crispante cachinnos.
|
|
'inspice, nescio quid trepidat mihi pectus et aegris
|
|
faucibus exsuperat grauis halitus, inspice sodes'
|
|
qui dicit medico, iussus requiescere, postquam
|
90
|
tertia conpositas uidit nox currere uenas,
|
|
de maiore domo modice sitiente lagoena
|
|
lenia loturo sibi Surrentina rogabit.
|
|
'heus bone, tu palles.' 'nihil est.' 'uideas tamen istuc,
|
|
quidquid id est. surgit tacite tibi lutea pellis.'
|
95
|
'at tu deterius palles, ne sis mihi tutor.
|
|
iam pridem hunc sepeli; tu restas.' 'perge, tacebo.'
|
|
turgidus hic epulis atque albo uentre lauatur,
|
|
gutture sulpureas lente exhalante mefites.
|
|
sed tremor inter uina subit calidumque trientem
|
100
|
excutit e manibus, dentes crepuere retecti,
|
|
uncta cadunt laxis tunc pulmentaria labris.
|
|
hinc tuba, candelae, tandemque beatulus alto
|
|
conpositus lecto crassisque lutatus amomis
|
|
in portam rigidas calces extendit. at illum
|
105
|
hesterni capite induto subiere Quirites.
|
|
'tange, miser, uenas et pone in pectore dextram;
|
|
nil calet hic. summosque pedes attinge manusque;
|
|
non frigent.' uisa est si forte pecunia, siue
|
|
candida uicini subrisit molle puella,
|
110
|
cor tibi rite salit? positum est algente catino
|
|
durum holus et populi cribro decussa farina:
|
|
temptemus fauces; tenero latet ulcus in ore
|
|
putre quod haut deceat plebeia radere beta.
|
|
alges, cum excussit membris timor albus aristas;
|
115
|
nunc face supposita feruescit sanguis et ira
|
|
scintillant oculi, dicisque facisque quod ipse
|
|
non sani esse hominis non sanus iuret Orestes.
|
|