| XXVII | |
| Non. 308M | |
| <te,> Pop<l>i, salute et fictis uersibus Lucilius, | 27.688 |
| quibus potest, inpertit, totumque hoc studiose et sedulo. | |
| profera<m> e<g>o iam, uester ordo scelera quae in se admiserit. | 690 |
| nullo honore, <lu>dis, <f>letu <nullo>, nullo funere, | |
| et si, maxime quod spero, mutuum hoc mecum facis | |
| rem cognoscas simul, et dictis animum adtendas postulo. | |
| quod si obseruas hominem, qui<d> pro commodo et regno <a>udeat | |
| Non. 330M | |
| aut quod animum induxit semel et uti<l>e omnino putat, | 695 |
| quod si paulisper captare atque obseruare haec uolueris, | |
| si non tamen ad te hoc redi<b>it, tu hoc carebis commodo. | |
| metuo ut fieri possit: ergo <anti>quo ab Arciloco excido. | |
| re in secunda tollere animos, in mala d<e>mittere. | |
| ceterum, qui<d> sit, quid non sit, fer<r>e aequo animo ac fortiter | 700 |
| cum sciam nihil esse in uita proprium mortali datum, | |
| paulo hoc melius quam mediocre, hoc minus malum quam ut <p>essu<m>um | |
| modo sursum, modo deorsum, tamquam collus cernui. | |
| nulli me inuidere, non strabonem fieri saepius | |
| deliciis me istorum, | 705 |
| ill<o> oculi deducunt ipsi atque animum spes illuc rapit. | |
| potius, quam non magn<o> messe, non proba uinde<m>ia | |
| nec, si paulo minus usuras<t> magna adiutatus diu, | |
| '†nec sic ubi Graeci? ubi nunc Socratici carti?' 'quidquid quaeritis, | |
| per<i>imus.' | 710 |
| quanti uellet, quam canicas <ac> pulte<m e> Magonis manu | |
| tu Lucilium | |
| credis contenturum, cum me ruperint, summa omnia | |
| fecerim? | |
| primum qua uirtute <sese> seruitute excluserit | 715 |
| cocus non curat caudam insignem esse illam, dum pinguis siet. | |
| sic amici quaerunt animum, rem parasiti ac d<i>tias. | |
| uiginti domi an triginta <an> centum <c>ibicidas alas. | |
| parcat illi ma<gis q>ui possit, cui fidem esse ex<ist>ime<t> | |
| ille contra omnia inter plures sensim et pedetemtim foris, | 720 |
| nequem laedat | |
| facit idem quod illi qui inscriptum e portu exportant clanculum, | |
| ne pertorium dent. | |
| i<d> concedere unum atque in eo dare, quo superatur, manus. | |
| quae pietas? monogrammi quinque adducti: pietatem uocant. | 725 |
| nam h<i> quidem reditum <tibi> | |
| talem portendebant, neque alia in mare ulla offendere | |
| rerum expl<o>ratorem mittam, miserum mendicum petam. | |
| cum pacem peto, cum placo, cum adeo et cum appello 'meam', | |
| cum mei me adeunt seruuli, non 'dominam' ego appellem meam. | 730 |
| iam, qua tempestate uiuo, certe sine: ad me recipio. | |
| insanum uoca<t>, quem maltam ac feminam dici uidet | |
| 'ardum, miserrimum atque infelix <l>ignum' sabucum uocat. | |
| ego enim an per<f>iciam ut me amare expedia<t> – ⏑ – ⏑ –? | |
| at metuis porro ne aspectu et forma capiare altera. | 735 |
| lignum caedat, pensum faciat, aedis uerrat, uapulet. | |
| quam non solum deuorare se omnia ac deuerrere | |
| certa sunt, sine detrimento quae inter sese commodent. | |
| sospitat, salut<e> inpertit plurima et plenissima | |
| fuimus pernices, aeternum id uobis sperantes fore | 740 |
| tamen a<u>t uerruca aut cicatrix me<l>ius: papulae differunt. |