| * ex is, qui in porticibus spatiabantur, lapides in | 90.1.1 |
| Eumolpum recitantem miserunt. at ille, qui plausum | |
| ingenii sui noverat, operuit caput extraque templum | |
| profugit. timui ego ne me †poetam vocaret†. itaque | 2.1 |
| subsecutus fugientem ad litus perveni, et ut primum | |
| extra teli coniectum licuit consistere, 'rogo' inquam | 3.1 |
| 'quid tibi vis cum isto morbo? minus quam duabus | |
| horis mecum moraris, et saepius poetice quam huma- | |
| ne locutus es. itaque non miror, si te populus lapidi- | 4.1 |
| bus persequitur. ego quoque sinum meum saxis one- | |
| rabo, ut quotiescumque coeperis a te exire, sanguinem | |
| tibi a capite mittam'. movit ille vultum et 'o mi' inquit | 5.1 |
| 'adulescens, non hodie primum auspicatus sum. immo | |
| quotiens theatrum, ut recitarem aliquid, intravi, hac | |
| me adventicia excipere frequentia solet. ceterum ne | 6.1 |
| [et] tecum quoque habeam rixandum, toto die me ab | |
| hoc cibo abstinebo'. 'immo' inquam ego 'si eiuras | |
| hodiernam bilem, una cenabimus' * | |
| mando aedicularum custodi cenulae officium * | 7.1 |
| video Gitona cum linteis et strigilibus parieti appli- | 91.1.1 |
| citum tristem confusumque. scires non libenter servi- | |
| re. itaque ut experimentum oculorum caperem . . . | 2.1 |
| convertit ille solutum gaudio vultum et 'miserere' in- | |
| quit 'frater. ubi arma non sunt, libere loquor. eripe | |
| me latroni cruento et qualibet saevitia paenitentiam | |
| iudicis tui puni. satis magnum erit misero solacium, | 5 |
| tua voluntate cecidisse'. supprimere ego querellam iu- | 3.1 |
| beo, ne quis consilia deprehenderet, relictoque Eu- | |
| molpo—nam in balneo carmen recitabat—per tene- | |
| brosum et sordidum egressum extraho Gitona raptim- | |
| que in hospitium meum pervolo. praeclusis deinde | 4.1 |
| foribus invado pectus amplexibus et perfusum os la- | |
| crimis vultu meo contero. diu vocem neuter invenit; | 5.1 |
| nam puer etiam singultibus crebris amabile pectus | |
| quassaverat. 'o facinus' inquam 'indignum, quod amo | 6.1 |
| te quamvis relictus, et in hoc pectore, cum vulnus | |
| ingens fuerit, cicatrix non est. quid dicis, peregrini | |
| amoris concessio? dignus hac iniuria fui?' postquam se | 7.1 |
| amari sensit, supercilium altius sustulit . . . |