| 'nec amoris arbitrium ad alium iudicem <de>tuli. | 91.7.3 |
| sed nihil iam queror, nihil iam memini, si bona fide | |
| paenitentiam emendas'. haec cum inter gemitus lacri- | 8.1 |
| masque fudissem, detersit ille pallio vultum et 'quae- | |
| so' inquit 'Encolpi, fidem memoriae tuae appello: ego | |
| te reliqui an tu <me> prodidisti? equidem fateor et | |
| prae me fero: cum duos armatos viderem, ad fortio- | 5 |
| rem confugi'. exosculatus pectus sapientia plenum | 9.1 |
| inieci cervicibus manus, et ut facile intellegeret redisse | |
| me in gratiam et optima fide reviviscentem amicitiam, | |
| toto pectore adstrinxi. | |
| et iam plena nox erat mulierque cenae mandata | 92.1.1 |
| curaverat, cum Eumolpus ostium pulsat. interrogo | 2.1 |
| ego: 'quot estis?' obiterque per rimam foris speculari | |
| diligentissime coepi, num Ascyltos una venisset. | |
| deinde ut solum hospitem vidi, momento recepi. ille | 3.1 |
| ut se in grabatum reiecit viditque Gitona in conspectu | |
| ministrantem, movit caput et 'laudo' inquit 'Ganyme- | |
| dem. oportet hodie bene sit'. non delectavit me tam | 4.1 |
| curiosum principium timuique ne in contubernium | |
| recepissem Ascylti parem. instat Eumolpus, et cum | 5.1 |
| puer illi potionem dedisset, 'malo te' inquit 'quam | |
| balneum totum' siccatoque avide poculo negat sibi | |
| umquam acidius fuisse. 'nam et dum lavor' ait 'paene | 6.1 |
| vapulavi, quia conatus sum circa solium sedentibus | |
| carmen recitare, et postquam de balneo [tamquam de | |
| theatro] eiectus sum, circuire omnes angulos coepi et | |
| clara voce Encolpion clamitare. ex altera parte iuvenis | 7.1 |
| nudus, qui vestimenta perdiderat, non minore clamo- | |
| ris indignatione Gitona flagitabat. et me quidem pueri | 8.1 |
| tamquam insanum imitatione petulantissima derise- | |
| runt, illum autem frequentia ingens circumvenit cum | |
| plausu et admiratione timidissima. habebat enim in- | 9.1 |
| guinum pondus tam grande, ut ipsum hominem laci- | |
| niam fascini crederes. o iuvenem laboriosum: puto | |
| illum pridie incipere, postero die finire. itaque statim | 10.1 |
| invenit auxilium; nescio quis enim, eques Romanus ut | |
| aiebant infamis, sua veste errantem circumdedit ac | |
| domum abduxit, credo, ut tam magna fortuna solus | |
| uteretur. at ego ne mea quidem vestimenta ab officio- | 11.1 |
| so <custode> recepissem, nisi notorem dedissem. tan- | |
| to magis expedit inguina quam ingenia fricare.' haec | 12.1 |
| Eumolpo dicente mutabam ego frequentissime vul- | |
| tum, iniuriis scilicet inimici mei hilaris, commodis | |
| tristis. utcumque tamen, tamquam non agnoscerem | 13.1 |
| fabulam, tacui et cenae ordinem explicui * |