| non est dilata fallacia, sed ad latus navigii furtim | 103.3.1 |
| processimus capitaque cum superciliis denudanda | |
| tonsori praebuimus. implevit Eumolpus frontes utri- | 4.1 |
| usque ingentibus litteris et notum fugitivorum epi- | |
| gramma per totam faciem liberali manu duxit. unus | 5.1 |
| forte ex vectoribus, qui acclinatus lateri navis exonera- | |
| bat stomachum nausea gravem, notavit sibi ad lunam | |
| tonsorem intempestivo inhaerentem ministerio, exe- | |
| cratusque omen, quod imitaretur naufragorum ulti- | 5 |
| mum votum, in cubile reiectus est. nos dissimulata | 6.1 |
| nauseantis devotione ad ordinem tristitiae redimus, | |
| silentioque compositi reliquas noctis horas male sopo- | |
| rati consumpsimus * | |
| Lichas 'videbatur mihi secundum quietem Priapus | 104.1.1 |
| dicere: "Encolpion quod quaeris, scito a me in navem | |
| tuam esse perductum".' exhorruit Tryphaena et 'pu- | 2.1 |
| tes' inquit 'una nos dormiisse; nam et mihi simula- | |
| crum Neptuni, quod Bais <in> tetrastylo notaveram, | |
| videbatur dicere: "in nave Lichae Gitona invenies".' | |
| 'hinc scies' inquit Eumolpus 'Epicurum hominem esse | 3.1 |
| divinum, qui eiusmodi ludibria facetissima ratione | |
| condemnat' . . . | |
| ceterum Lichas ut Tryphaenae somnium expiavit, | 4.1 |
| 'quis' inquit 'prohibet navigium scrutari, ne videamur | |
| divinae mentis opera damnare?' . . . |