| iam Lichas redire mecum in gratiam coeperat, iam | 109.8.1 |
| Tryphaena Gitona extrema parte potionis spargebat, | |
| cum Eumolpus et ipse vino solutus dicta voluit in | |
| calvos stigmososque iaculari, donec consumpta frigi- | |
| dissima urbanitate rediit ad carmina sua coepitque | 5 |
| capillorum elegidarion dicere: | |
| 'quod solum formae decus est, cecidere capilli, | 9.1 |
| vernantesque comas tristis abegit hiemps. | |
| nunc umbra nudata sua iam tempora maerent, | |
| areaque attritis ridet adusta pilis. | |
| o fallax natura deum: quae prima dedisti | 5 |
| aetati nostrae gaudia, prima rapis' * | |
| 'infelix, modo crinibus nitebas | 10.1 |
| Phoebo pulchrior et sorore Phoebi. | |
| at nunc levior aere vel rotundo | |
| horti tubere, quod creavit unda, | |
| ridentes fugis et times puellas. | 5 |
| ut mortem citius venire credas, | |
| scito iam capitis perisse partem.' | |
| plura volebat proferre, credo, et ineptiora praeteri- | 110.1.1 |
| tis, cum ancilla Tryphaenae Gitona in partem navis | |
| inferiorem ducit corymbioque dominae pueri adornat | |
| caput. immo supercilia etiam profert de pyxide scite- | 2.1 |
| que iacturae lineamenta secuta totam illi formam suam | |
| reddidit. agnovit Tryphaena verum Gitona, lacrimis- | 3.1 |
| que turbata tunc primum bona fide puero basium | |
| dedit. ego etiam si repositum in pristinum decorem | 4.1 |
| puerum gaudebam, abscondebam tamen frequentius | |
| vultum intellegebamque me non tralaticia deformitate | |
| esse insignitum, quem alloquio dignum ne Lichas qui- | |
| dem crederet. sed huic tristitiae eadem illa succurrit | 5.1 |
| ancilla, sevocatumque me non minus decoro exornavit | |
| capillamento; immo commendatior vultus enituit, | |
| quia flavum corymbion erat * | |
| ceterum Eumolpos, et periclitantium advocatus et | 6.1 |
| praesentis concordiae auctor, ne sileret sine fabulis | |
| hilaritas, multa in muliebrem levitatem coepit iactare: | |
| quam facile adamarent, quam cito etiam filiorum obli- | 7.1 |
| viscerentur, nullamque esse feminam tam pudicam, | |
| quae non peregrina libidine usque ad furorem averte- | |
| retur. nec se tragoedias veteres curare aut nomina | 8.1 |
| saeculis nota, sed rem sua memoria factam, quam | |
| expositurum se esse, si vellemus audire. conversis igi- | |
| tur omnium in se vultibus auribusque sic orsus est: |