| vixdum finierat, cum fulgure rupta corusco | 122.1.122 |
| intremuit nubes elisosque abscidit ignes. | |
| subsedit pater umbrarum, gremioque reducto | |
| telluris pavitans fraternos palluit ictus. | 125 |
| continuo clades hominum venturaque damna | |
| auspiciis patuere deum. namque ore cruento | |
| deformis Titan vultum caligine texit: | |
| civiles acies iam tum spectare putares. | |
| parte alia plenos extinxit Cynthia vultus | 130 |
| et lucem sceleri subduxit. rupta tonabant | |
| verticibus lapsis montis iuga, nec vaga passim | |
| flumina per notas ibant morientia ripas. | |
| armorum strepitu caelum furit et tuba Martem | |
| sideribus tremefacta ciet, iamque Aetna voratur | 135 |
| ignibus insolitis et in aethera fulmina mittit. | |
| ecce inter tumulos atque ossa carentia bustis | |
| umbrarum facies diro stridore minantur. | |
| fax stellis comitata novis incendia ducit, | |
| sanguineoque recens descendit Iuppiter imbre. | 140 |
| haec ostenta brevi solvit deus. exuit omnes | |
| quippe moras Caesar, vindictaeque actus amore | |
| Gallica proiecit, civilia sustulit arma. | |
| Alpibus aeriis, ubi Graio numine pulsae | |
| descendunt rupes et se patiuntur adiri, | 145 |
| est locus Herculeis aris sacer. hunc nive dura | |
| claudit hiemps canoque ad sidera vertice tollit: | |
| caelum illinc cecidisse putes. non solis adulti | |
| mansuescit radiis, non verni temporis aura, | |
| sed glacie concreta rigent hiemisque pruinis: | 150 |
| totum ferre potest umeris minitantibus orbem. | |
| haec ubi calcavit Caesar iuga milite laeto | |
| optavitque locum, summo de vertice montis | |
| Hesperiae campos late prospexit et ambas | |
| intentans cum voce manus ad sidera dixit: | 155 |
| "Iuppiter omnipotens, et tu, Saturnia tellus, | |
| armis laeta meis olimque onerata triumphis, | |
| testor, ad has acies invitum accersere Martem, | |
| invitas me ferre manus. sed vulnere cogor, | |
| pulsus ab urbe mea, dum Rhenum sanguine tingo, | 160 |
| dum Gallos iterum Capitolia nostra petentes | |
| Alpibus excludo, vincendo certior exul. | |
| sanguine Germano sexagintaque triumphis | |
| esse nocens coepi. quamquam quos gloria terret, | |
| aut qui sunt qui bella vetent? mercedibus emptae | 165 |
| ac viles operae, quorum est mea Roma noverca. | |
| at reor, haud impune, nec hanc sine vindice dextram | |
| vinciet ignavus. victores ite furentes, | |
| ite mei comites, et causam dicite ferro. | |
| namque omnes unum crimen vocat, omnibus una | 170 |
| impendet clades. reddenda est gratia vobis, | |
| non solus vici. quare, quia poena tropaeis | |
| imminet et sordes meruit victoria nostra, | |
| iudice Fortuna cadat alea. sumite bellum | |
| et temptate manus. certe mea causa peracta est: | 175 |
| inter tot fortes armatus nescio vinci." | |
| haec ubi personuit, de caelo Delphicus ales | |
| omina laeta dedit pepulitque meatibus auras. | |
| nec non horrendi nemoris de parte sinistra | |
| insolitae voces flamma sonuere sequenti. | 180 |
| ipse nitor Phoebi vulgato laetior orbe | |
| crevit et aurato praecinxit fulgure vultus. |