fortior ominibus movit Mavortia signa
|
123.1.183
|
Caesar et insolitos gressu prior occupat ausus.
|
|
prima quidem glacies et cana vincta pruina
|
185
|
non pugnavit humus mitique horrore quievit.
|
|
sed postquam turmae nimbos fregere ligatos
|
|
et pavidus quadrupes undarum vincula rupit,
|
|
incaluere nives. mox flumina montibus altis
|
|
undabant modo nata, sed haec quoque—iussa putares—
|
190
|
stabant, et vincta fluctus stupuere ruina,
|
|
et paulo ante lues iam concidenda iacebat.
|
|
tum vero male fida prius vestigia lusit
|
|
decepitque pedes; pariter turmaeque virique
|
|
armaque congesta strue deplorata iacebant.
|
195
|
ecce etiam rigido concussae flamine nubes
|
|
exonerabantur, nec rupti turbine venti
|
|
derant aut tumida confractum grandine caelum.
|
|
ipsae iam nubes ruptae super arma cadebant,
|
|
et concreta gelu ponti velut unda ruebat.
|
200
|
victa erat ingenti tellus nive victaque caeli
|
|
sidera, victa suis haerentia flumina ripis;
|
|
nondum Caesar erat, sed magnam nixus in hastam
|
|
horrida securis frangebat gressibus arva,
|
|
qualis Caucasea decurrens arduus arce
|
205
|
Amphitryoniades, aut torvo Iuppiter ore,
|
|
cum se verticibus magni demisit Olympi
|
|
et periturorum disiecit tela Gigantum.
|
|
dum Caesar tumidas iratus deprimit arces,
|
|
interea volucer motis conterrita pinnis
|
210
|
Fama volat summique petit iuga celsa Palati
|
|
atque hoc †Romano† tonitru ferit omnia †signa†:
|
|
iam classes fluitare mari totasque per Alpes
|
|
fervere Germano perfusas sanguine turmas.
|
|
arma, cruor, caedes, incendia totaque bella
|
215
|
ante oculos volitant. ergo pulsata tumultu
|
|
pectora perque duas scinduntur territa causas.
|
|
huic fuga per terras, illi magis unda probatur
|
|
et patria pontus iam tutior; est magis arma
|
|
qui temptare velit fatisque iubentibus uti.
|
220
|
ac velut ex alto cum magnus inhorruit auster
|
233
|
et pulsas evertit aquas, non arma ministris,
|
|
non regimen prodest, ligat alter pondera pinus,
|
235
|
alter tuta sinus tranquillaque litora quaerit: . . .
|
|
hic dat vela fugae Fortunaeque omnia credit.
|
|
[quantum quisque timet, tantum fugit ocior ipse.]
|
221
|
hos inter motus populus, miserabile visu,
|
|
quo mens icta iubet, deserta ducitur urbe.
|
|
gaudet Roma fuga, debellatique Quirites
|
|
rumoris sonitu maerentia tecta relinquunt.
|
225
|
ille manu pavida natos tenet, ille penates
|
|
occultat gremio deploratumque relinquit
|
|
limen et absentem votis interficit hostem.
|
|
sunt qui coniugibus maerentia pectora iungant,
|
|
grandaevosque patres . . .
|
230a
|
onerisque ignara iuventus
|
|
id pro quo metuit, tantum trahit. omnia secum
|
231
|
hic vehit imprudens praedamque in proelia ducit.
|
|
quid tam parva queror? gemino cum consule Magnus,
|
238
|
ille tremor Ponti saevique repertor Hydaspis
|
|
et piratarum scopulus, modo quem ter ovantem
|
240
|
Iuppiter horruerat, quem fracto gurgite Pontus
|
|
et veneratus erat submissa Bosphoros unda,
|
|
pro pudor, imperii deserto nomine fugit,
|
|
ut Fortuna levis Magni quoque terga videret.
|
|