| dum haec magno tempore Crotone aguntur . . . | 125.1.1 |
| et Eumolpus felicitate plenus prioris fortunae esset | |
| oblitus [statum] adeo ut †suis† iactaret neminem gra- | |
| tiae suae ibi posse resistere impuneque suos, si quid | |
| deliquissent [in ea urbe], beneficio amicorum laturos. | 5 |
| ceterum ego, etsi quotidie magis magisque superfluen- | 2.1 |
| tibus bonis saginatum corpus impleveram putabam- | |
| que a custodia mei removisse vultum Fortunam, ta- | |
| men saepius tam consuetudinem meam cogitabam | |
| quam causam, et 'quid' aiebam 'si callidus captator | 3.1 |
| exploratorem in Africam miserit mendaciumque de- | |
| prehenderit nostrum? quid, si etiam mercennarius | |
| praesenti felicitate lassus indicium ad amicos detulerit | |
| totamque fallaciam invidiosa proditione detexerit? | 5 |
| nempe rursus fugiendum erit et tandem expugnata | 4.1 |
| paupertas nova mendicitate revocanda. dii deaeque, | |
| quam male est extra legem viventibus: quicquid me- | |
| ruerunt, semper expectant' * |