inhorrui ego tam fabulosa pollicitatione conterritus,
|
135.1.1
|
anumque inspicere diligentius coepi . . .
|
|
'ergo' exclamat Oenothea 'imperio parete' . . .
|
2.1
|
detersisque curiose manibus inclinavit se in lectulum
|
|
ac me semel iterumque basiavit . . .
|
|
Oenothea mensam veterem posuit in medio altari,
|
3.1
|
quam vivis implevit carbonibus, et camellam [et]iam
|
|
vetustate ruptam pice temperata refecit. tum clavum,
|
4.1
|
qui detrahentem secutus cum camella lignea fuerat,
|
|
fumoso parieti reddidit. mox incincta quadrato pallio
|
|
cucumam ingentem foco apposuit, simulque pannum
|
|
de carnario detulit furca, in quo faba erat ad usum
|
5
|
reposita et sincipitis vetustissima particula mille pla-
|
|
gis dolata. ut solvit ergo licio pannum, partem legu-
|
5.1
|
minis super mensam effudit iussitque me diligenter
|
|
purgare. servio ego imperio granaque sordidissimis
|
|
putaminibus vestita curiosa manu segrego. at illa iner-
|
6.1
|
tiam meam accusans ipsa fabas tollit, dentibusque fol-
|
|
liculos pariter spoliat atque in terram veluti muscarum
|
|
imagines despuit *
|
|
mirabar equidem paupertatis ingenium singularum-
|
7.1
|
que rerum quasdam artes:
|
|
non Indum fulgebat ebur, quod inhaeserat auro,
|
8.1
|
nec iam calcato radiabat marmore terra
|
|
muneribus delusa suis, sed crate saligna
|
|
impositum Cereris vacuae nemus et nova terrae . . .
|
|
pocula, quae facili vilis rota finxerat actu.
|
5
|
hinc mollis tiliae lacus et de caudice lento
|
|
vimineae lances maculataque testa Lyaeo.
|
|
at paries circa palea satiatus inani
|
|
fortuitoque luto clavos numerabat agrestes,
|
|
et viridi iunco gracilis pendebat harundo.
|
10
|
praeterea quae fumoso suspensa tigillo
|
|
conservabat opes humilis casa, mitia sorba
|
|
et thymbrae veteres et passis uva racemis
|
14
|
inter odoratas pendebant texta coronas . . .
|
13
|
qualis in Actaea quondam fuit hospita terra
|
15
|
digna sacris Hecale, quam Musa loquentibus annis
|
|
†Bachineas veteres mirando† tradidit aevo *
|
|