Non omittendum hanc artem tanto vetustiorem fuisse
|
36.15.1
|
quam picturam aut statuariam, quarum utraque cum Phi-
|
|
dia coepit octogensima tertia olympiade, post annos cir-
|
|
citer CCCXXXII. et ipsum Phidian tradunt scalpsisse mar-
|
|
mora, Veneremque eius esse Romae in Octaviae operibus
|
5
|
eximiae pulchritudinis. Alcamenen Atheniensem, quod
|
16.1
|
certum est, docuit in primis nobilem, cuius sunt opera
|
|
Athenis complura in aedibus sacris praeclarumque Veneris
|
|
extra muros, quae appellatur Ἀφροδίτη ἐν κήποις. huic
|
|
summam manum ipse Phidias inposuisse dicitur. eiusdem
|
17.1
|
discipulus fuit Agoracritus Parius, et aetate gratus, itaque
|
|
e suis operibus pleraque nomini eius donasse fertur. cer-
|
|
tavere autem inter se ambo discipuli Venere facienda,
|
|
vicitque Alcamenes non opere, sed civitatis suffragiis con-
|
5
|
tra peregrinum suo faventis. quare Agoracritus ea lege
|
|
signum suum vendidisse traditur, ne Athenis esset, et
|
|
appellasse Nemesin. id positum est Rhamnunte pago
|
|
Atticae, quod M. Varro omnibus signis praetulit. est et
|
|
in Matris Magnae delubro eadem civitate Agoracriti opus.
|
10
|
Phidian clarissimum esse per omnes gentes, quae Iovis
|
18.1
|
Olympii famam intellegunt, nemo dubitat, sed ut laudari
|
|
merito sciant etiam qui opera eius non videre, proferemus
|
|
argumenta parva et ingenii tantum. neque ad hoc Iovis
|
|
Olympii pulchritudine utemur, non Minervae Athenis factae
|
5
|
amplitudine, cum sit ea cubitorum XXVI—ebore haec
|
|
et auro constat—, sed in scuto eius Amazonum proelium
|
|
caelavit intumescente ambitu, <in> parmae eiusdem concava
|
|
parte deorum et Gigantum dimicationes, in soleis vero
|
|
Lapitharum et Centaurorum. adeo momenta omnia capa-
|
10
|
cia artis illi fuere. in basi autem quod caelatum est,
|
19.1
|
Πανδώρας γένεσιν appellant: dii sunt nascenti * * * s XX
|
|
numero. Victoria praecipue mirabili, periti mirantur et
|
|
serpentem ac sub ipsa cuspide aeream sphingem. haec
|
|
sint obiter dicta de artifice numquam satis laudato, simul
|
5
|
ut noscatur illam magnificentiam aequalem fuisse et in
|
|
parvis.
|
|